A nuestro hijo

Este es el proyecto que hemos creado juntos; proyecto familiar en la adopción de nuestro hijo que forma parte ya de nuestras vidas. Te lo dedicamos a tí con mucho amor, que algún día estarás ya con nosotros para siempre. De tus papás. RICARD Y JOANA

jueves, julio 06, 2006

Jueves, 06/07/2006


UN DURO GOLPE

Hoy ha sido un día muy triste para nosotros y la verdad que no teníamos ni ganas de escribir en el blog, tan sólo de llorar. Estamos destrozados, pero la vida tiene momentos muy duros y éste es uno de ellos donde hay que seguir adelante, levantarse y afrontar todo lo que viene.
Este medio día hemos recibido una llamada urgente donde nos tenían que comunicar algo de última hora, pero que se tenía que decir lo antes posible. No hemos pensado para nada que serían malas noticias sólo un trámite para el juicio. Pero resulta que estaba el abogado presente, la traductora, la tramitadora y nosotros y nos han dicho que nuestro niño había sido reclamado por su madre biológica y que estaba dispuesta a presentar pruebas para que no lo pudiéramos adoptar. Esto ha provocado en nosotros un derrumbamiento tanto físico como psíquico, pero ya nos han dicho que si estábamos dispuestos a tirar adelante el juicio, exitían muchas más posibilidades para la madre biológica que para nosotros y que entonces la sentencia sería a favor de ella. Imaginad cómo nos hemos sentido, más vale no imaginarlo!
No hemos podido hacer nada, tan solo pensar que esto que nos ha pasado tenía que ser así y que éste era nuestro destino, aunque cuesta de aceptar.
Hoy mismo, esta tarde, nos han asignado otro niño con el cual hemos empezado ya durante unas horitas la nueva adaptación. Es también un niño muy bonito, rubito de 21 meses que Dios ha querido que éste sea nuestro hijo, y que también se llamará Ricard. Vamos a ser fuertes, nos costará olvidarlo, pero vamos a querer a este nuevo niño que se ha puesto en nuestro camino y que será nuestro hijo.
Solo ha pasado dos veces en 7 años y una ha sido la nuestra.
Si nuestra familia estais leyendo el blog, luego tranquilamente mantendremos comunicación.
Un beso para todos.
Ricard y Joana

16 Comments:

Blogger Carmen y Xavier said...

No tenemos palabras para decir lo mucho que sentimos esto golpe tan duro! Es inimaginable.

Pero vuestra actitud de seguir adelante a pesar de todo demuestra una valentía increíble y que realmente tenéis muchas ganas de ser padres. Ojalá que este nuevo niño sea todo lo que deseáis!
Os mandamos un abrazo muy grande y todo nuestro apoyo,
Carmen, Xavier y Ernest.

5:33 p. m.  
Blogger Jordannacron said...

Realment, no hi ha paraules. No creiem que poguem dir-ovs res que us pugui consolar.

Teniu tot el nostre suport, podeu comptar amb nosaltres per a tot el que necessiteu, i endavant, que ara teniu en Ricard que us necessita.

No entenem com poden arribar a passar aquestes coses.

Una abraçada enooorme, i tota l'energia positiva de què som capaços!

Anna i Jordi

6:24 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

AUNQUE YA SABEMOS LA NOTICIA,DESDE AQUI VUESTRA FAMILIA OS DA APOYO Y MUCHO ANIMO Y TODOS TIRAMOS CON VOSOTROS Y DIOS A QUERIDO QUE SEA ASI.
OS QUEREMOS MUCHO Y SER FUERTES QUE ESTAMOS MUY LEJOS.
LA MAMA TODO BIEN DE LA OPERACION,UN BESO

MONTSE

9:38 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Animo, dentro de nada tendreis claro que esto ha ocurrido porque el nuevo niño es vuestro hijo y tenia que ser asi. Un abrazo y adelante
Rosa

10:22 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Hola amics,

no puc dir res més que des de mitja tarda quan he rebut el vostre altre missatge no he pogut pensar en res més. Penso que el que hagiu estat capaços de comunicar-ho en el blog mostra una gran força interior.

Potser, amb la vostra presència haureu pogut ajudar a dos nens alhora. A partir d'aquests moments el passat no existeix. Começa un nou procés que us ha de portar la felicitat. Us heu d'esforçar pel Ricard, que ara pel que veig s'ha convertit amb el senior del grup.

Apa, demà ja us vull de bon humor.

Un petonàs,

Helena

10:23 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

ànims parella,

ja sabeu que aquests dies l'heu fet molt feliç.
Però cal reunir forces un altre cop. Segur que ho aconseguiu, perquè sou uns pares valents.

1:41 a. m.  
Blogger eljavichu said...

Esto es en definitiva un duro golpe, pero aunque suene duro decirlo, pensar en que tal vez es lo mejor para el y que este nuevo pequeño era realmente el hijo que el destino tenía preparado para vosotros. Espero que pronto pase este grandísimo disgusto y volváis a llenar el blog de buenísimas noticias...un abrazo muyyyy fuerte para los dos y muchísimo ánimo....
Javier y Sara

7:41 a. m.  
Anonymous Anónimo said...

De debó que no se que dir-vos per poder alleujar el que ara sentiu.
Heu estat molt valents en comunicar de seguida el que ha passat i voler seguir endavant amb el que ara, SI, és el vostre fill per sempre.

Des d'aquí només vull donar-vos mooolts ànims i moltes forces per seguir en aquest projecte de ser pares.
Una abraçada ben forta,

Esther

8:10 a. m.  
Anonymous Anónimo said...

La verdad que no sé que deciros, porque justo os había enviado un mail en agradecimiento por vuestro gesto... estoy sin palabras... pero no soy yo la que importa si no vosotros, y como el resto de personas que os han escrito en vuestro blog... admiro vuestra valentía, vuestra fuerza, vuestro carisma por seguir adelante... esta vida esta llena de obstáculos, pero debemos superarlos, porque tenemos que seguir hacia delante y vosotros lo habéis hecho, lo estáis haciendo... estoy segura que nunca olvidareis lo que habes vivido con ese niño, pero debeis estar contentos porque seguro que en lo más profundo de su corazón, sintió mucho amor, felicidad y mucho cariño. Así que ahora, seguir dándoos con este nuevo niño, este ahora vuestro hijo... Sé que es fácil decirlo, pero realmente, si necesitáis cualquier cosa, lo que sea podéis contar conmigo...
Una abraçada molt forta...
Sandra Toboso.

8:27 a. m.  
Anonymous Anónimo said...

No sé qué decir. Lo siento en el alma.
Pilar

8:39 a. m.  
Anonymous Anónimo said...

Hola Ricard y Joana,
De verdad que no me salen las palabras, sólo deciros que intentéis ser lo más fuerte posible para poder transmitirle mucha alegría y felicidad al pequeño Ricard, pensad que va a ser vuestro hijo para siempre y que necesita vuestra mejor sonrisa (aunque sea en un momento agridulce).
Un fuerte abrazo
Mª Dolores y Manuel

9:11 a. m.  
Anonymous Anónimo said...

Sentimos mucho lo que ha ocurrido, pero estamos convecidos de que vais a ser muy felices con vuestro pequeño. Un abrazo muy fuerte.
Javier y Natalia (Gran Canaria)

1:50 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Hola chicos, vuestro relato nos ha dejado dos sentimientos, uno primero de profunda tristeza y otro segundo de gran admiración por vuestra entereza y fuerza.

Estamos absolutamente seguros que este niño que ahora habéis conocido ha tenido una grandísima suerte de teneros desde ya mismo a su lado, ahora ya tiene papas, y eso es lo mejor que podía pasarle.

A respirar hondo y volver a dar fuertes achuchones a vuestro hijito.

Un abrazo,

Vidal y Montse

12:57 a. m.  
Anonymous Anónimo said...

Anims parella....la veritat no tenim paraules, però lo important es que continueu endevant i sigueu forts.
Molts petons a tots tres.
Records per la gent del malutka.

11:41 a. m.  
Anonymous Anónimo said...

Acabo de quedar-me parada.
No sabeu el greu que em sap que os hagi passat aixo.
Admiro la vostre força.
Aquest nen i vosaltres os habiau de creuar i viure aquesta experiencia, que mai oblidareu, perque aquest nen no deixara mai d'esser el vostre 1º fill, pero les coses han anat aixi, i estic segura que tot i el digust i dolor que podeu sentir ara, esteu contens de que pogui tornar amb la seva mare biologica.
Ara podeu fer feliç un nou nen.
Mireu de fer de cada dia, un dia nou i diferent, i que cada segon amb el vostre nou fill compti.
Endevant!!!!

Blanca(Vilanova)

11:42 a. m.  
Anonymous Anónimo said...

NO HAY PALABRAS, LA VERDAD ES QUE LA VIDA ES MUY DURA Y PARECE QUE NO HAYA SALIDA CUANDO OCURREN COSAS ASI, DESDE AQUI OS QUIERO ENVIAR MUCHOS ANIMOS Y FUERZAS PARA SUPERAR ESTO Y SEGUIR ADELANTE TAL Y COMO LO HABEIS HECHO SIEMPRE.
ABRAZOS!!!
LIDIA(TERRASSA)

1:17 p. m.  

Publicar un comentario

<< Home

cursos inglescontadoresvideos gratiscontadores webcontactoscompartir piso